5. علی جباری: بهترین فوتبالیست سالیان 45 تا 55 تیم تاج مدت کوتاهی تیم صنایع دفاع ملی را هدایت کرد اما او هم از دسته کسانی بود که بنا به دلایل نامعلوم از کار کناره گرفت.

6. ناصر محمدخانی: یکی از 3 مهاجم برتر بعد از انقلاب فوتبال، هوشی غنی داشت. بعد از پایان دوران فوتبالش 8 سال کمک مربی پرسپولیس بود اما به علت حوادثی که در سال 81 برایش پیش آمد، 12 سال است فوتبال راکنار گذاشته است.

7. محمد پنجعلی: کاپیتانی بزرگ در فوتبال بود اما از این شاخه به آن شاخه پریدن در مسوولیت های اجرایی فرصت حضور به عنوان یک مربی بزرگ را از او گرفت؛ عضو هیات مدیره، سرپرست پرسپولیس، مدیر تیم های فوتبال، مدیر تیم های پایه، سرمربی تیم های دیگر لیگ، کمک مربی تیم‌ملی و تیم امید و ...

8. احمدرضا عابدزاده: حادثه پزشکی باعث شد او نتواند از صددرصد توانایی هایش بهره ببرد و حداکثر به مربی دروازه‌بانی تیم هایی که از او درخواست پذیرش این مسوولیت داشتند اکتفا کرد.

9. مجتبی محرمی: یکی از مردان بزرگ فوتبال در دورانی که دیپلم مثل لیسانس امروز بود، جزو فوتبالیست های دیپلمه بود. بازیکنی باهوش که بنا به دلایلی هیچگاه مربی بزرگی نشد.

10. کریم باقری: هافبک بزرگ فوتبال که هر چند هنوز هم فرصت مربیگری دارد اما به دلیل عدم علاقه ای که به مربیگری دارد هیچگاه تا به حال سرمربی تیمی نبوده است.